Në vitin 2024, më shumë se 72 milion njerëz në Bashkimi Evropian u klasifikuan si “në rrezik për varfëri”, duke përfaqësuar 16.2% të popullsisë. Megjithatë, kriteret e varfërisë ndryshojnë shumë mes vendeve. Shkalla e “në rrezik për varfëri” përcaktohet nga të ardhurat mesatare të disponueshme, të cilat vendosen në 60% të të ardhurave mesatare kombëtare. Kjo e dhënë nuk mat pasurinë e vërtetë, por pasuritë relative kundrejt tjerëve.
Mesatarja e të ardhurave në BE për vitin 2024 ishte 21,582 euro, ndërsa niveli që konsiderohet “në rrezik për varfëri” është 12,949 euro, ose rreth 1,079 euro në muaj. Ky kufi variason ndjeshëm nga një vend në tjetrin, duke filluar nga 391 euro në Bullgari deri në 2,540 euro në Luksemburg.
Kur përfshihen vendet kandidate dhe anëtarët e EFTA-s, niveli varion nga 201 euro në Turqi deri në 2,596 euro në Zvicër. Në vendet nordike si Danimarkë, Austri, Irlandë, Holandë dhe Belgjikë, ky kufi është nga 1,500 deri në 2,000 euro. Ndërsa në disa vende si Letoni, Portugali dhe Kroaci, ai bie nën 750 euro.
Mes katër ekonomive më të mëdha të BE-së, Gjermania ka nivelin më të lartë për rrezikun e varfërisë me 1,381 euro, e ndjekur nga Franca me 1,278 euro. Për një familje me dy të rritur dhe dy fëmijë, kufiri është 2.1 herë më i lartë se ai për individët e vetëm, duke arritur në 2,266 euro në BE.
Shkaqet që shpjegojnë këto ndryshime lidhen ngushtë me të ardhurat mesatare dhe produktivitetin e vendeve. Shtetet me sektorë të zhvilluar si financa dhe teknologjia, zakonisht ofrojnë paga më të larta dhe, si pasojë, kufijtë e varfërisë janë më të lartë. Kur matet në standarde të fuqisë blerëse, diferencat ngushtohen, por gjithsesi qëndrojnë të dukshme.
Sipas Eurostat, 16.2% e popullsisë së BE-së është në rrezik varfërie, me nivele që variojnë nga 9.5% në Çeki deri në 22.2% në Turqi dhe Maqedoninë e Veriut. Vendet kandidate të BE-së, së bashku me ato të Ballkanit dhe Evropës Lindore, kanë nivele më të larta të rrezikut të varfërisë.
