Nga Lutfi Dervishi
Anastasia në greqisht do të thotë “Ringjallje/rilindje”.
Fjalimi i Anastasias në Kuvendin Rinor të Partisë Socialiste ishte një lloj ringjalljeje e shpresës se nuk janë të gjithë të rinjtë të programuar për të përsëritur slogane, si pllaka gramafoni të prishura që lëshojnë të njëjtin refren: “Shqiperia po lulëzon”, “Ne jemi petalet e trëndafilit socialist!”. Këto thirrje tingëllojnë më shumë si një fragment nga një libër botanike sesa një mesazh politik.
Për një çast, skenari u prish. Në vend të një lavdërimi për “liderin dhe vendin që ndriçon nën sundimin e tij”, Anastasia Zaimi, gjimnaziste nga Bilishti, foli për arsimin, punësimin dhe dilemat reale të të rinjve: qëndrimi apo largimi nga Shqipëria?
Ajo foli për një brez që nuk mund të mbahet me urdhra dhe me lugë bosh. Ajo nuk përmendi fjalët “vizion”, “rilindje”, “progres”, “integrim”, por dha fakte dhe argumente.
Me atë fjalë, Anastasia na kujtoi përrallën e Andersenit, qe tregonte se, ndërkohë që gjithë lavdëronin rrobat e reja të mbretit, vogëlushi bërtiti: “Mbreti është lakuriq”!
Britma e saj shkëlqeu në kontrast të plotë me korin e papagajve.
Papagalli është një zog interesant: ai nuk mendon, por riprodhon besnikërisht atë që dëgjon. Në Kuvendin Rinor nuk munguan papagallët politikë. Ata ishin aty, me fjali të gatshme, duke e kthyer Kuvendin në konkurs recitimi. Por Anastasia nuk ishte njëra prej tyre. Ajo nuk kishte ardhur për të recituar “vjershën” përmendësh, por për të folur me mendje dhe zemër. Anastasia nuk foli siç duhet, as siç don ai të dëgjojë, por siç është.
Pikërisht këtu qëndron leksioni që ajo u dha bashkëmoshatarëve të saj (dhe jo vetëm): nuk ka turp më të madh sesa të rinj që zgjedhin të mos mendojnë, që zgjedhin të jenë servilë para se të bëhen profesionistë, që zgjedhin të bëjnë karrierë duke u kthyer në altoparlantë të pushtetit.
Ndërsa Anastasia foli për problemet reale të arsimit dhe punësimit, një bashkëmoshatar deklaroi me krenari se ishte një petal i trëndafilit socialist. Mesa duket ende nuk ka mësuar se çfarë ndodh me petalet kur mbaron sezoni i lulëzimit dhe vjen vjeshta…
Në një vend ku të rinjtë shpesh ndihen të detyruar të zgjedhin mes largimit dhe nënshtrimit, Anastasia dha një rrugë të tretë: mendimin kritik. Në vend që të bëhej pjesë e një “turme pa tru”, ajo e ngriti zërin dhe tha atë që mijëra të rinj mendojnë, por nuk kanë as skenën dhe as guximin për ta thënë.
Dhe pikërisht ky është problemi më i madh i politikës: ajo nuk ka frikë nga papagallët, por nga njerëzit që mendojnë. Sepse papagalli mund të ushqehet, të trajnohet dhe të mësojë të përsërisë fraza. Por e vërteta nuk blihet me kartë anëtarësie e as nuk mund të manipulohet me fjalime boshe.
Në fund të ditës, zgjedhja është e thjeshtë: papagall apo njeri që mendon?
Anastasia e dha përgjigjen e saj. Radha është për të tjerët apo do të vijojnë të thonë: sa bukur është veshur Mbreti, tek e shohin që është komplet lakuriq!
