Njohja e shtetit të Palestinës po fiton gjithnjë e më shumë mbështetje ndërkombëtare, siç është vërtetuar në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, ku Britania e Madhe, Franca dhe Kanadaja, tre vende të grupit G7, shpallën njohjen e saj si shtet të pavarur. Kjo e çon numrin total të vendeve që e njohin Palestinën në mbi 150. Megjithatë, vende si Shtetet e Bashkuara, Gjermania dhe Italia nuk e kanë mbështetur këtë nismë, me Italinë që thekson rëndësinë e negociatave direkte midis izraelitëve dhe palestinezëve për një zgjidhje të qëndrueshme.
Suedia ishte vendi i parë i Bashkimit Evropian që e njohu Palestinën në vitin 2014, ndjekur nga kombet e tjera europiane, duke përfshirë Andorrën, Belgjikën, Luksemburgun dhe Portugalin, që janë bashkuar me valën e njohjeve së fundmi. Ndërkaq, qeveritë e vendeve si Irlanda, Spanja dhe Norvegjia e kanë ndjekur këtë shembull vitin e kaluar, duke shkaktuar debate të gjera ndërkombëtare.
Njohja e shtetit palestinez ka pasur një ndikim të madh në Evropë, Azinë, Afrikë dhe Amerikën Latine. Algjeria e shpalli e para këtë në vitin 1988, pas deklaratës së pavarësisë nga jaseri Arafat, ndërsa Indi, Kina dhe Rusia e mbështetën atë me shpejtësi. Në Amerikën Latine, vende si Brazili dhe Argjentina kanë njohur Palestinën gjatë viteve 2010-2011.
Njohja e Palestinës si shtet ka pasoja të ndryshme ligjore, diplomatike, politike dhe simbolike. Ligjërisht, e lejon atë të pjesëmarrë në traktate ndërkombëtare dhe të ushtrojë kompetenca juridike, duke përfshirë anëtarësimin në Gjykatën Ndërkombëtare Penale. Politkisht, kjo ndihmon në forcimin e legjitimitetit të Palestinës, ndërsa diplomatikisht hap rrugën për marrëdhënie të reja me vendet njohëse. Simbolikisht, kjo rrit presionin për një zgjidhje me dy shtete dhe fuqizon narrativën palestineze për vetëvendosje.
Megjithëse njohja nuk siguron anëtarësi automatik në OKB, numri në rritje i vendeve që e mbështesin atë tregon një ndikim në rritje të Palestinës në sistemin ndërkombëtar.
