“Dashuria në të tridhjetat” është një reflektim i thellë mbi ndryshimet që ndodhin në kërkimin e dashurisë ndërkohë që kalojmë nëpër faza të ndryshme të jetës.
Në të tridhjetat, dashuria nuk është më një ndjenjë spontane dhe impulsive, siç mund të ishte kur ishim më të rinj. Ajo është më e përqendruar, më e qëndrueshme dhe më e vetëdijshme. Nuk është më thjesht për “shkëndijat” dhe emocionet që të bëjnë të ndihesh i gjallë, por për ndjenjën e gjetjes së një vendi ku mund të jesh vetvetja, të kuptosh dhe të pranosh të kaluarën e tjetrit, dhe të ndërtoni së bashku një të ardhme.
Dashuria në këtë moshë është e zgjedhur, jo e nxituar. Pasi jemi bërë më të vetëdijshëm për nevojat dhe dëshirat tona, kërkojmë dikë që na përputhet, jo dikë që thjesht na jep emocionet e para, por dikë që është aty dhe qëndron për ne, ashtu siç jemi, me të gjitha pasiguritë dhe gabimet tona të kaluara.
Në këtë kuptim, dashuria bëhet një vend ku nuk duhet të jemi të plotësuar, por të kuptuar dhe të pranueshëm për atë që jemi, dhe kjo është bukuria e saj.
Sepse ndoshta, kjo është ajo që e bën dashurinë më të bukur në këtë moshë: të gjesh dikë që të kupton dhe të zgjedh të qëndrojë pranë teje, për gjithçka që je.
