Në qytetin e Korçës, mandolina e familjes Sulioti ka udhëtuar për 120 vjet, duke mbetur një nga instrumentet më të vjetra të ruajtura në këtë zonë. Kjo mandolinë, që aktualisht mbahet me krenari nga Aleksi Sulioti, i takon stërgjyshit të tij, Kristaq Sulioti, i cili e kishte porositur nga Amerika. Kristaq, një zdrukthëtar i njohur i Korçës, nuk e dinte se ky instrument do të shndërrohej në një simbol të traditës artistike të familjes.
Mandolina ka qenë një pjesë e rëndësishme e historisë muzikore në familjen Sulioti. Piro, djali i Kristaqit, dhe nipi Gjergji, rriten me tingujt e saj, duke e përfaqësuar këtë traditë në skenën muzikore të kohës. Përveç mandolinës, Aleksi ruan edhe një kitarë 75-vjeçare, e cila pasuron akoma më shumë historinë muzikore të familjes dhe qytetit.
Arkiva e familjes Sulioti përbën një thesar të vërtetë, me kostume tradicionale, dorëshkrime, dhe origjinale të serenatave që flasin për një periudhë të artë të muzikës në Korçë. Aleksi është angazhuar të studiojë historinë e artit dhe të kuptojë më thellë rrënjët kulturore që përbëjnë identitetin e tij dhe të familjes. Kjo trashëgimi e ka shtyrë atë të ruajë kujtimet dhe artefaktet e rëndësishme për t’u transmetuar edhe brezave të ardhshëm.
Edhe pse serenatat nuk prodhohen më me intensitetin e dikurshëm, tradita e tyre vazhdon të mbahet gjallë në Korçë, një qytet që e çmon kujtesën kulturore. Instrumentet e familjes Sulioti, si mandolina dhe kitarë, janë dëshmi e gjallë e aftësisë së artit për të lidhur breza, për të ruajtur historinë dhe për të pasuruar jetën publike nëpër vite. Në këtë mënyrë, kontribuojnë në një identitet kulturor të fortë dhe të njohur, që mbetet i padiskutueshëm për qytetin e Korçës.
