Në pasojat e barazimit 1-1 mes Manchester City-t dhe Arsenalit në Stadiumin Emirates, vëmendja u fokusua kryesisht tek taktikat e kujdesshme të vendasve, duke e injoruar faktin se ishin vizitorët ata që përdorën strategji defensive për të përfituar një fitore. Në fund, asnjëra palë nuk e meritoi plotësisht fitoren, dhe një pikë për çdo ekip dukej e drejtë, por performanca e ekipit të Pep Guardiolës ishte e çuditshme në disa aspekte.
Pas humbjes prej 5-1 në të njëjtin ndeshje në shkurt përballë një Arsenali më të dobët, City mund të justifikohej për të qenë më të kujdesshëm këtë herë. Një humbje tjetër e tillë do të rrezikonte ëndrrat e tyre për titullin në Premier League. Për t’i shpëtuar kësaj situate, Guardiola zgjodhi një qasje më konservatore se zakonisht. Duke pasur parasysh se Mikel Arteta gjithashtu kishte zgjedhur një formacion që tregonte respekt, City ishin të arsyeshëm me avantazhin 1-0 në gjysmëfushë, duke e goditur Arsenalin me një kundërsulm të shpejtë që u përfundua perfekt nga Erling Haaland.
Megjithatë, pas atij momenti 9 minuta pas fillimit, ambicia e tyre duket se u ndal, duke krijuar vetëm një mundësi tjetër të rëndësishme deri në fund të ndeshjes. Asnjë lojtar me fanellë blu nuk kishte pika të forta për t’i kundërshtuar kur Arsenali arriti të zgjidhte mbrojtjen e tyre nëpërmjet një pasimi të drejtpërdrejtë dhe një dërgese elegante nga Gabriel Martinelli.
Kjo ngre pyetje për ku po shkon City. A janë ata vërtet konkurrentë seriozë, apo ende larg rikonstruksionit të tyre? A mundet Guardiola të risjellë veten për të u përshtatur me këtë valë të re menaxherësh që kanë dalë në skenë? Këto janë dilema që do të vazhdojnë të rëndojnë mbi ekipin, ndërsa vazhdon gara për titullin.
