Në këtë vit, Siria përjeton Krishtlindjet e saj të dytë pas rënies së regjimit të Assadit, me një atmosferë që ka ndryshuar ndjeshëm për shkak të lirisë së re, por gjithashtu ka ende plagë të thella nga lufta. Festimet publike në fshatra të ndryshme rreth Idlibit janë rikthyer, duke sjellë një frymë më të gëzueshme pas vitesh tensioni.
Në Damasak, ndriçimi i Krishtlindjeve është bërë i dukshëm në qytetin e Vjetër, ku prezenca e forcave të sigurisë është e pranishme. Festimet janë të qeta dhe të përmbajtura në mesin e komunitetit të krishterë, i cili ka pësuar një reduktim të konsiderueshëm. Nga një numër prej rreth një milion prej vitit 2011, tani ky komunitet numëron rreth 300,000 njerëz, me shumë prej tyre që kanë kërkuar azil jashtë vendit për shkak të pasigurisë dhe krizës që ka pllakosur vendin.
Ndërkohë që Krishtlindjet janë gjithnjë një kohë gëzimi, për shumë njerëz, ato reflektojnë gjithashtu dhimbjen për ata që janë larguar dhe për ata që kanë humbur jetën gjatë konfliktit. Eventet festive, përveç ndriçimit, përmbajnë një ndjenjë nostalgjie për atë që dikur ishte një Siri e bashkuar dhe e larmishme kulturore.
Megjithatë, rikthimi i festimeve dhe aktivizimi i jetës kulturore në disa zona, si në Idlib, tregojnë se megjithatë ka shpresa për rimëkëmbje dhe qëndrueshmëri. Po ashtu, përpjekjet për të rinovuar dhe ruajtur traditat e krishtera janë të ashpra, si një shenjë e qëndresës së komunitetit.
Në përfundim, Krishtlindjet në Siri gjatë këtij viti përfaqësojnë një moment reflektimi, përballë vështirësive, por gjithashtu një shpresë për rinovim dhe bashkim të ri për një të ardhme më të ndritshme. Më shumë se kurrë, janë nevojë për unitet dhe forcë në këtë vend të lënduar nga lufta.
