Nga Yannis Charamidis, protothema.gr
Tel Avivi mori sot një “goditje” të rëndësishme në lidhje me operacionet që ka rinisur në enklavën palestineze, dhe në fakt nga një “bllok” vendesh.
Franca, Britania dhe Kanadaja ia bënë të qartë Benjamin Netanyahut se nuk do të qëndrojnë “joaktivë” këtë herë përballë ofensivës izraelite.
Britania e Madhe ka njoftuar tashmë se po pezullon çdo marrëveshje tregtare me Izraelin, duke e përshkruar mënyrën se si qeveria e Netanyahut po lëviz aktualisht në Gaza si “të papranueshme”.
Benjamin Netanyahu mund të mos i ketë lënë pa përgjigje lëvizjet e tre vendeve, duke folur për “anën e gabuar të historisë”, por është e ditur se numri i vendeve të fuqishme perëndimore që kanë kundërshtime të qarta ndaj operacionit të quajtur “qerret e Gideonit” tani po rritet me shpejtësi.
E vërteta është se Izraeli nuk varet nga asnjë vend evropian për të vazhduar luftën në Gaza që filloi pas “Së Shtunës së Zezë”, më 7 tetor 2023.
Varësia e Izraelit ekziston vetëm nga Uashingtoni, dhe pavarësisht përçarjes midis Trump dhe Netanyahut, SHBA-të nuk do të ndalen, jo menjëherë.
Megjithatë, “blloku” që po krijohet kundër Benjamin Netanyahut nuk është aspak i vogël dhe aspak i papërfillshëm, dhe nëse kryeministri izraelit bën gabimin të kalojë në kundërsulm, është e ditur se të tre vendet, katër, nëse u shtojmë atyre Spanjën, e cila ka qenë prej kohësh kundër praktikave izraelite, ka gjasa të bëhen edhe më të shumta në numër dhe me ndikim dhe pushtet diplomatik edhe më të madh.
Rreziku që Izraeli ka sot është të “dëmtojë” seriozisht imazhin e tij ndaj Perëndimit.
Tel Avivi këmbëngul se prania e Hamasit vazhdon të përbëjë një kërcënim për të.
Dhe nëse në vitin 2023 ekstremet e Hamasit me më shumë se 1,200 të vdekur dhe pothuajse 300 të rrëmbyer tronditën planetin, sot ajo që është tronditëse është se Tel Avivi nuk ka as hezitimin më të vogël në ndërprerjen edhe të ndihmës humanitare më të brishtë që kalon vetëm nëpër dy pika kufitare, duke dënuar me një vdekje të ngadaltë nga uria ata civilë që kanë mbijetuar bombardimet.
Rreziku për Izraelin , për sa kohë që këmbëngul në këtë strategji të veçantë, duke kërkuar dëbimin e menjëhershëm të udhëheqësve të Hamasit, dorëzimin pa kushte të armëve dhe të të rrëmbyerve, si dhe kontrollin e plotë të Gazës nga Izraeli, është se do të çmontojë narrativën e vet të fortë se ka të drejtë të mbrohet nga të gjithë ata që dëshirojnë shkatërrimin e tij.
Problemi kryesor për vendin është gjithashtu fakti që kryeministri i tij këmbëngul të qëndrojë në krye, duke ruajtur një situatë që sot është e menaxhueshme me mjete diplomatike.
Partnerët e Netanyahut të ekstremit të djathtë (Ben Gvir dhe Smondris) janë të vetmit që gëzohen, pasi kontrolli dhe menaxhimi absolut në Gaza dhe Bregun Perëndimor është doktrina dhe rrëfimi i tyre.
Numri i të vdekurve në Gaza, me numrin zyrtar të të vdekurve të regjistruar (nga pala palestineze) që tejkalon 53,000 dhe numrin e atyre që kanë qenë të vdekur prej muajsh, por që janë në listat e përkohshme të të zhdukurve pasi nuk ka qenë e mundur t’i nxirrni nga rrënojat, i panjohur, po shndërrohet shpejt në një “lak” rreth qafës së përpjekjeve të qeverisë lokale.
Netanyahu dështoi të parandalonte “rrjedhjen” e përçarjes me Trumpin, dhe të gjithë ata që më parë shprehën rezerva, tani po marrin qëndrimin më të ashpër në dekadat e fundit.
Benjamin Netanyahu , i cili është gjithçka përveçse “injorant” dhe “i paarsimuar” në kohë të vështira, nuk duhet ta marrë lehtë mesazhin, veçanërisht nga Evropa.
Nëse blloku aktual rritet dhe të tjerë i bashkohen atij, atëherë çështja dhe dimensionet e saj nuk do të mbeten në diskutime të thjeshta individuale.
Nëse Bashkimi Evropian bën zgjedhjen për të ecur përpara në mënyrë dinamike, nuk është e pamundur që Izraeli të shohë presionet nga mjedisi i tij shumë i ngushtë të rriten me shpejtësi në muajt në vijim dhe SHBA-të do të “fryjnë bilbilin” indiferentisht, duke parë rënien e “Bibit”.
