Njerëzit e moshës 60 deri në 70 vjeç ndihen më pak të vetmuar, ndërsa ata të moshës 20 deri në 30 ndihen më shumë, sipas një studimi amerikan. Një rritje relative e vetmisë ndodh edhe te njerëzit e moshës 40 deri në 50 vjeç.
Studimi ia atribuon ndjenjën e lartë të vetmisë mes të rinjve stresit përgjithësisht të lartë që ata përjetojnë, pasi ata, ndër të tjera, përpiqen të ndërtojnë një karrierë duke gjetur gjithashtu një partner të përshtatshëm jetësor.
Duket gjithashtu se luan një rol, sipas Tanya Nguyen, profesor i psikiatrisë në Universitetin e Kalifornisë, San Diego, se “shumë njerëz në të 20-at dhe 30-at e tyre, në këtë dekadë, po e krahasojnë vazhdimisht veten në rrjetet sociale dhe po shqetësohen se sa pëlqime dhe sa ‘ndjekës’ kanë”.
Nga ana tjetër, pas të 40-ave, njerëzit fillojnë të kenë më shpesh sëmundje të ndryshme (hipertension, diabeti etj.), ndërkohë që gradualisht përjetojnë humbjen e njerëzve të dashur dhe fëmijët e tyre bëhen gjithnjë e më të pavarur, gjë që rrit vetminë e moshës së mesme.
Studiuesit në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit të Kalifornisë, San Diego, të udhëhequr nga profesori i Psikiatrisë Dilip Jeste, i cili publikoi studimin përkatës në revistën psikiatrike “Journal of Clinical Psychiatry”, analizuan të dhënat nga përgjigjet e 2843 personave, të moshës 20 deri në 69 vjeç, nga shtete të ndryshme në SHBA.
U zbulua se, pavarësisht nga mosha, vetmia lidhet me nivele më të ulëta të ndjeshmërisë dhe dhembshurisë për të tjerët, rrjetet më të vogla sociale, mungesën e bashkëshortit apo partnerit, ankthit më të madh dhe shqetësimeve të shpeshta të gjumit. Vetmia është, sipas studimit, një problem serioz i shëndetit publik që prek shëndetin fizik dhe mendor të njerëzve, si dhe jetëgjatësinë e tyre.
