Viti 2025 shënon humbjen e dy titanikëve të kinemasë, David Lynch dhe Rob Reiner, dhe ndërkohë përjetojmë një avancim shqetësues të inteligjencës artificiale, protestat ndaj genocidit dhe deklaratat provokuese të Ted Sarandos mbi kinemanë. Ndërsa duket si një vit i vështirë, shikimi i filmave mbetet një nga mënyrat më të mira për të ikur nga kaosi. Kinemaja është e rrezikuar, por është thelbësore për të gjeneruar empati dhe për të nxitur kuriozitetin në ditët e sotme.
Me shumë filma të dobishëm, përzgjedhja e 20 më të mirëve është bërë më e vështirë se kurrë. Disa tituj si “The Ice Tower” dhe “Black Bag” nuk arritën të përfshihen, paçka angazhimeve. Ne kemi ndjekur rregullin që të përfshihen vetëm ata filma që u publikuan në kinematë evropiane këtë vit, duke lënë jashtë disa që dalin në 2026.
Filmi “Alpha”, i drejtuar nga Julia Ducournau, është një punë më e thellë dhe më emocionuese sesa veprat e saj të tjera, duke eksploruar marrëdhënien midis një adoleshenteje dhe nënës së saj në një botë pas epidemisë. “Den Stygge Stesøsteren” dhe “Affeksjonsverdi” ofrojnë perspektiva të reja mbi çështjet familjare dhe trauma ndërgjeneruese.
“28 Years Later” ri-inventon mitin e zorrëve, duke sjellë një histori emocionuese mbi dashurinë dhe humbjen. “Superman”, në krah të komedisë, shfaq një protagonist që ndihmon për të sfiduar narrativat destruktive rreth superheronjve.
Filma si “Nickel Boys” dhe “It Was Just An Accident” trajtojnë tema të rëndësishme shoqërore, duke e bërë kinemanë një ndërmjetës të forcës dhe dhimbjes njerëzore. “Sorda” dhe “Sirāt” eksplorojnë sfidat ekzistenciale dhe çështjet shoqërore me një stil unik që sfidon perceptimin e realitetit.
Në fund, “One Battle After Another” është një veprë kinematografike që lë përshtypje pafund, duke tradhtuar zhanret dhe duke sjellë një narrativë tërheqëse për të parashikuar pasojat e moralizmit në shoqërinë moderne. Kjo ngjarje vjetore dëshmon që, pavarësisht vështirësive, kinemaja mbetet një mënyrë e fuqishme për të përballuar sfidat e botës së sotme.









