Në një realitet të ngjeshur me kufizime, ku muret ndajnë botën e jashtme nga ajo e brendshme, një ngjarje e pazakontë ndodhi sot në Institucionin e Ekzekutimit të Vendimeve Penale në Fier.
Një i dënuar kurorëzoi dashurinë e tij me martesë, duke sjellë dritë në një vend që zakonisht lidhet me izolimin, reflektimin dhe pendesën. Në zemër të këtij ambienti të heshtur, një ceremoni e thjeshtë por thellësisht domethënëse tregoi se dashuria nuk njeh mure, as paragjykime.
Ky akt nuk ishte thjesht një rit ligjor, ishte një mesazh i fuqishëm për shpresën, besimin dhe mundësinë e një fillimi të ri. Të pranishmit nuk panë vetëm një të dënuar, por një burrë që kishte zgjedhur të ecë përpara, i mbështetur nga ndjenja më e thellë njerëzore: dashuria.
Ai dhe bashkëshortja e tij u zotuan për një jetë të përbashkët, duke dhënë një shembull të rrallë se transformimi është i mundur, kur ekziston vullneti dhe mbështetja emocionale.
Pas çdo dënimi, qëndron një njeri që mund të ndryshojë, që ende ka ëndrra, ndjenja dhe të drejtën për të shpresuar. Martesa e sotme në IEVP Fier është një mesazh i qartë për më shumë njerëzim në qasjen tonë ndaj sistemit penitenciar, për më shumë hapësirë për rehabilitim dhe për pranimin e faktit se edhe në vendet më të errëta, dashuria mund të ndezë dritën.
Sepse pas çdo burgu fshihet një histori që meriton të dëgjohet. Dhe sot, ajo histori foli me gjuhën më të pastër të mundshme: gjuhën e dashurisë.
