Në episodin e parë të sezonit të shtatë të “The Kardashians”, Kim Kardashian ka ndarë përvoja të thella dhe personale mbi periudhën e vështirë pas ndarjes nga reperi Kanye West. Ajo zbuloi se e ka përjetuar një ndjenjë që e përshkroi si “sindroma e Stokholmit”, duke e shpjeguar se ndiheshin keq për të dhe dëshironin ta ndihmonin gjatë atij procesi të ndarjes.
Kardashian tha se këto ndjenja i kishte mbajtur brenda vetes për një kohë të gjatë, duke ndier se ishte e detyruar ta mbronte partnerin e saj, edhe pse situata ishte e dhimbshme. Ajo theksoi se kishte menduar se mund ta ndihmonte atë të ndryshonte, duke mos e pranuar realitetin e ndarjes. Kjo sjellje përputhet me përkufizimin e “sindromës së Stokholmit,” një fenomen psikologjik ku viktimat ndjehen simpatizuese ndaj personave që i kanë keqtrajtuar, dhe shpesh zhvillojnë ndjenja pozitive për agresorët e tyre.
Kjo sindromë shpesh haset në situata të dhunshme, abuzive ose të shumtë, siç ndodh në rastet e trafikimit të qenieve njerëzore dhe abuzimit në marrëdhënie intime. Emri i saj rrjedh nga një ngjarje e vitit 1973 në Stokholm, kur gjatë një grabitjeje banke disa pengje filluan të ndienin empati për grabitësit. Pas një periudhe të pakëndshme, negociatat e policisë çuan në lirimin e pengjeve, megjithatë, ato zhvilluan ndjenja të çuditshme për grabitësit, duke dëshmuar për ta në gjykatë dhe kërkuar ndihmë ligjore për ta.
Kardashian ka hapur kështu një debat për ndikimin e këtyre dinamikave në marrëdhëniet romantike, duke zbuluar se ndjenjat e saj për Kanye West ishin aq intensive sa që e bënë të ndjente këtë lloj identifikimi me viktimën. Kjo ndarje e saj po ashtu ndihmon në rritjen e ndërgjegjësimit mbi sindromën e Stokholmit dhe përvoja e saj personale është një shembull i ndikimit të marrëdhënieve toksike në jetën e individëve.
