Sot, Instituti Norvegjez i Nobelit do të shpallë fituesin e Çmimit Nobel për Paqen, një ngjarje që tërheq vëmendjen e botës për të zbuluar se kush do të jetë laureati i radhës. Një nga emrat më të përfolur është ai i presidentit amerikan, Donald Trump, i cili ka shprehur me kohë pretendimin se e meriton këtë çmim prestigjioz. Ai e konsideron veten një faktor kyç në ndihmimin e paqes në Lindjen e Mesme, dhe ka deklaruar se “shumë njerëz” mendojnë se është i denjë për të.
Gjatë mandatit të tij të parë, Trump bëri komente të shumta mbi këtë çmim, duke shprehur optimizëm për meritat e tij, por edhe ndjenjën se komiteti Nobel nuk do ta shpërblejë atë. Gjatë një takimi në shkurt me kryeministrin izraelit, Benjamin Netanyahu, ai tha: “E meritoj, por ata kurrë nuk do të ma japin”. Kjo ndjenjë e dyshimit është përcjellë përmes deklaratave të tij, ku gjithsesi Trump vazhdon të insistojë se kontributet e tij në politikën e jashtme janë të rëndësishme.
Ndërsa prishet si një ambasador i paqes, ai veçanërisht po përfshin marrëdhëniet midis Izraelit dhe disa vendeve arabe, që ai beson se janë një arritje e madhe. Në këtë kontekst, ai ka promovuar marrëveshjet e Abrahamit, të cilat kanë çuar në normalizimin e marrëdhënieve mes Izraelit dhe disa vendeve arabe.
Megjithatë, kritika ndaj Trump-it është gjithashtu e pranishme, me shumë që argumentojnë se paqja e vërtetë kërkon më shumë se negociata dhe marrëveshje. Ata besojnë se bota ka nevojë për liderë që promovojnë vlera të tjera përveç interesave të ngushta kombëtare.
Prandaj, ndërsa emri i fituesit të Çmimit Nobel për Paqen pritet me tension, prania e Trump-it në debatin publik lidhet me interpretimin e rolit të udhheqësve politikë në krijimin e një bote më të qetë dhe më të sigurt. Kjo po ndihmon për të përmirësuar diskursin rreth asaj se çfarë do të thotë të jesh një kandidat i denjë për një çmim kaq prestigjioz.
