Pas një periudhe protestash masive dhe përplasjeve të dhunshme në Indonezi, situata ka filluar të qetësohet përkohësisht, me qeverinë që ka vendosur masa të rrepta sigurie, përfshirë dërgimin e ushtrisë dhe policisë në rrugët e qyteteve kryesore. Protestat filluan si demonstrata paqësore kundër një shpërblimi të kontestueshëm prej 50 milionë rupiahësh për ligjvënësit, duke nxitur zemërimin e miliona qytetarëve që përballen me rritjen e kostove të jetesës.
Situata u eskalua kur një automjet policor përplasi dhe vrau një shofer transporti në Xhakarta, gjë që e ktheu protestën në një revoltë kombëtare. Të paktën pesë persona humbën jetën, ndërsa incidente të tjera përfshinin djegien e ndërtesave publike dhe sulme ndaj shtëpive të zyrtarëve. Vendi ka parë protestues që marshojnë në përkujtim të viktimës, duke shprehur indinjatë dhe zemërim.
Presidenti Prabowo Subianto, i cili emërohet pak kohë më parë, anuloi një vizitë të planifikuar në Kinë për të trajtuar krizën dhe njoftoi një rishikim të përfitimeve për ligjvënësit. Megjithatë, ai e karakterizoi protestën si akt terrorist dhe tradhti, një deklaratë që tërhoqi kritika të ashpra nga organizata si Amnesty International, e cila theksoi se etiketimi i protestuesve në këtë mënyrë është i papërshtatshëm dhe injoron shqetësimet legjitime të popullit.
Pakënaqësia shoqërore ka shenjuar protestat, duke u mbështetur nga studentët, sindikatat, dhe organizata të shoqërisë civile kundër varfërisë, korrupsionit dhe padrejtësive ekonomike. Lëvizja “Gelap Indonesia” është bërë simbol i rezistencës, duke u ngritur në përgjigje të problemeve si rritja e taksave dhe programet e diskutueshme si drekët falas në shkolla.
Edhe pse disa grupe kanë pezulluar protestat nga frika e dhunës shtetërore, analistët paralajmërojnë se pakënaqësia është e thellë dhe se mund të rikthehet nëse qeveria nuk adreson ankesat ekonomike. Prandaj, mbijetesa politike e Prabowo-s dhe stabiliteti i ardhshëm i vendit varen nga reagimi i tij ndaj këtyre sfidave.
