Në fillim të dhjetorit të vitit 1990, Albanët u mobilizuan përmes Lëvizjes Studentore, një ngjarje që do të shënonte një kthesë të rëndësishme në historinë e Shqipërisë. Pas përpjekjeve të presidentit Ramiz Alia për të dhënë një image më të butë të regjimit, duke lejuar veprimtari të vogla tregtare dhe bisedime për marrëdhënie me SHBA-në, të rinjtë kërkonin një ndryshim thelbësor, duke u fokusuar në rrënimin e diktaturës.
Mbrëmjen e 8 dhjetorit, rreth 300 studentë u nisen nga Qyteti Studenti drejt qendrës së Tiranës, duke u bashkuar me mijëra të tjerë në rrugë. Një ditë më vonë, ata i paraqitën kërkesat e tyre presidentit Alia. Shkrimtari Preç Zogaj, duke komentuar ngjarjet, vlerëson se Lëvizja Studentore e imponoi pluralizmin politik dhe hodhi poshtë projektin e zgjedhjeve me shumë kandidatë, duke hapur kështu një kapitull të ri për Shqipërinë.
Studentët, nën udhëheqjen e Ramiz Alisë, hebrenin një frymë të re përmes protestave, duke krijuar një zonë të lirë në Qytetin Studenti. Takimi i parë me Alinë ishte një përpjekje për dialog, por ngjarjet e natës, përfshirë një përleshje, i dhanë atyre një ndjenjë fitoreje. Protestat vazhduan deri më 11 dhjetor, kur pluralizmi politik u konfirmua gjatë një takimi tjetër me Alinë.
Pas kësaj, studenti, intelektualë dhe aktivistë filluan organizimet për themelimin e Partisë Demokratike, e para në vend pas gjysmë shekulli të mungesës së pluralizmit. Zogaj thekson se ky ishte një moment historik në vend, që u arrit përmes dialogut, edhe pse regjimi i atëhershëm përpiqej të manovronte. Grupi prej shtatë studentësh që themeloi PD-në, washtë një shembull i angazhimit të rinisë dhe intelektualëve në procese të rëndësishme shoqërore.
Kështu, Lëvizja Studentore e Dhjetorit 1990 jo vetëm që shënoi fillimin e pluralizmit në Shqipëri, por gjithashtu tregoi se rinia dhe intelektualët mund të luajnë një rol të rëndësishëm në çështjet politike dhe shoqërore. Kjo ngjarje është një simbol i ndryshimit dhe shpresës për një të ardhme më të ndritur.
