Kupa e Botës 2026 do të shënojë historinë si turneu i parë që do të organizohet në tri vende: SHBA, Kanada dhe Meksikë. Ky format i ri premton një përvojë unike, si në aspektin e futbollit, ashtu edhe në atë të logjistikës, duke sjellë në pah sfidat e udhëtimeve ajrore për ekipet pjesëmarrëse.
FIFA ka ndërmarrë disa masa për të limituar udhëtimet e gjata, duke i grupuar ekipet në zona gjeografike. Megjithatë, distancat mbeten të mëdha. Ekipi që pritet të udhëtojë më gjatë do të përshkojë rreth 4,600 kilometra më shumë se ai me orarin më të shkurtër. Kështu, ekipi që del nga Play-off A i UEFA-s (si Italia ose Irlanda e Veriut) do të përballen me një ngarkesë të madhe udhëtimi, duke udhëtuar rreth 5,025 kilometra nëpër qytetet Toronto, Los Angeles dhe Seattle. Disa prej skuadrave, si Algjeria dhe ekipi i Play-off D të UEFA-s, gjithashtu do të përballen me udhëtime të gjata.
Nga ana tjetër, disa ekipe do të kenë një program udhëtimi të lehtë, si Egjipti, që do të udhëtojë vetëm 408 kilometra mes Seattle dhe Vancouver. Të tjera ekipe me udhëtime të shkurtra përfshijnë Paraguain, Panamën dhe Senegal. Ky avantazh logjistik do t’u japë mundësi për më shumë pushim dhe aklimatizim gjatë turneut, çka do të jetë thelbësore për performancën e tyre.
Meksika, edhe pse është një nga vendet pritëse, do të pësojë një ngarkesë udhëtimi më të madhe se Argjentina, e cila do të udhëtojë vetëm 740 kilometra në raundin e parë. Meksika do të përfshijë një fluturim ekstra për ndeshjet e saj, duke arritur në 920 kilometra, duke e vendosur në kategorinë e ekipeve me udhëtime relativisht të lehta.
Është e qartë se logjistika e udhëtimit do të luajë një rol të rëndësishëm në këtë edicion të Kupës së Botës, me ndikim në strategjitë dhe performancat e skuadrave.










