Historia që vjen në emisionin “Stop” në TV Klan nis pesë vjet më parë në një fshat të Beratit, kur një familje prej pesë anëtarësh u shpërbë nga varfëria, emigrimi dhe lufta për mbijetesë e një nëne me një djalë 15-vjeçar me autizëm. Babai, Eduard Shano, qëndronte prej vitesh në Greqi, kurse gruaja e tij mbeti vetëm në fshat me tre fëmijët. Kushtet dhe mungesa e bashkëshortit e shtynë të kërkonte divorc.
Gjykata e Beratit i la nënës kujdestarinë e fëmijëve, por babai e apeloi vendimin për detyrimet që i takonin nga vendimi. Situata ekonomike e detyroi familjen të zhvendosej në Tiranë dhe jetesa u bë e papërballueshme. Nëna punonte dy punë dhe nuk arrinte të siguronte terapi për djalin. Ajo kërkoi azil në Francë me dy fëmijët e vegjël, ndërsa vajza e madhe mbeti e vetme në Tiranë në vitin e tretë gjimnaz.
Vetmia, mungesa e prindërve dhe vështirësia e jetesës i shkaktuan asaj trauma dhe atake paniku, ndaj nëna u detyrua të kthehej nga Franca. Vajza i kërkoi të atit ndihmë për të siguruar një shtëpi, por ai refuzoi dhe kërkoi që djali me autizëm t’i kthehej në fshat. Vajza e çoi, por në shtëpi nuk gjeti babanë pasi ai ishte sërish në Greqi. Djali u la nën kujdesin e bashkëjetueses së Eduardit, Behare Ibrushi dhe fëmijës së saj 9-vjeçar.
Muaj më vonë, në shkurt 2025, kur vajza shkoi në fshat për vdekjen e gjyshit, pa në fytyrën dhe trupin e të vëllait shenja dhune. Të afërmit thanë se kishte lënduar veten nga vdekja e gjyshit. Por 15-vjeçari nuk kishte pasur kurrë sjellje agresive. Të nesërmen ajo dhe nëna bënë denoncim, por Policia e Beratit nuk e regjistroi. Rasti u mbyll aty për aty, në bashkëpunim me OPGJ-në, policinë e zonës dhe Shërbimin Social. Djali u la sërish në të njëjtën shtëpi.
Dr. Shërbimi Social, Juvina Qevani: Do e mbajë babi prapë…
Denoncuesja: Do e mbajë babi prapë që e bëri në atë gjendje, se kështu the edhe herën e parë, do e mbajë babi…?!
Dr. Shërbimi Social, Juvina Qevani: Po do e mbajë babi, ai..
Denoncuesja: Do ta marrë babi…!
Dr. Shërbimi Social, Juvina Qevani: Mos e ngri zërin në institucion! Mos e ngri zërin në institucion!
Në prill 2025, për ditëlindjen e djalit, nëna dhe vajza shkuan papritur në fshat. Aty gjetën djalin të kyçur në banjë. Trupi i tij ishte i mbushur me plagë dhe hematoma, madje kishte edhe një gisht të thyer. Vajza njoftoi policinë dhe u bë sërish denoncim për dhunë në familje, ndaj Behare Ibrushit.
Denoncuesja: E kishte kyçur në banjë. Shkon vrap kjo, hap derën e tualetit, kur del djali, unë si nënë nuk e vura re, por i hidhem direkt në qafë. Fytyra e djalit, e shikon vajza e madhe, ishte bërë petë. Thotë “ua çfarë i kanë bërë djalit?”
Vajza: E kishte fytyrën shumë të ënjtur dhe shumë të nxirë njërin sy, veshin e kishte shumë të fryrë.
Denoncuesja: I nxirë, syri i gjithë, koka këtej, i gjithë. Pastaj trupin, kur e kam zhveshur, aty më ka rënë të fikët.
Gazetari: Çfarë kishte, çfarë dhune, çfarë shenjash?
Denoncuesja: Gjithandej. Djegie, djegie në të gjithë gjurin. Nxirjen e syrit, buzën, vetulla, koka, veshi akoma edhe pse ka 6 muaj, nuk i është shëruar, kurse gishti nuk besoj t’i shërohet kurrë.
Gazetari: Pse gishti?
Denoncuesja: Nuk e di çfarë i kanë bërë, ia kanë hequr këtë pjesën këtu fare.
Gazetari: Si, nuk e ka atë pjesë?
Denoncuesja: Ia kanë hequr këtu, i kishte dalë fare kjo?
Gazetari: Të thyer?
Denoncuesja: Po, po, po, të thyer kjo pjesa e thoit këtu.
Gazetari: Kush ia ka bërë këtë?
Denoncuesja: Kush tjetër, ajo ishte aty!
/Emisioni STOP
