Më 18 shtator 2025, Paul Williams deklaroi në një proces gjyqësor se Bujar Bukoshi kishte hezituar të ofronte ndihmë financiare për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) nga burimet që ishin mbledhur nga diaspora. Sipas Williams, Bukoshi e kishte theksuar se këto mjete ishin të destinuara për fuqizimin e arsimit dhe shëndetësisë paralele në Kosovë, duke theksuar se ishte papërshtatshme të përdoren për të tilla qëllime si financimi i armëve.
Williams shpjegoi se fondet nga diaspora kishin qenë të kushtëzuara dhe se Bukoshi kishte dy shqetësime kryesore: së pari, se mjetet ishin mbledhur për shëndetësinë dhe arsimin, dhe për rrjedhojë, çdo shpenzim i ndihmës ishte parashikuar për ato fusha. Ai gjithashtu sugjeroi se kishte mundësi alternative për të siguruar financimin e armëve, duke e arsyetuar hezitimin e Bukoshit me natyrën konkurruese politike dhe kushtezuese të këtyre fondeve.
Williams kujtoi se udhëheqja e UÇK-së kishte bërë apel publik për Bukoshin që të ndihmonte financiarisht UÇK-në, duke e cituar LDK-në si një aktor efektiv në mbledhjen e fondeve, ku Bukoshi përfshihej gjithashtu në menaxhimin e këtyre mjeteve.
Kjo situatë nxjerr në pah tensionet dhe vështirësitë që kishin lindur në kontekstin e financimit të UÇK-së gjatë luftës, si dhe rëndësinë e menaxhimit të burimeve financiare nga diaspora, të cilat ishin planifikuar për qëllime specifike dhe jo për mbështetje ushtarake.
Dëshmia e Williamsit vazhdon të hedhë dritë mbi kompleksitetin e menaxhimit të fondeve dhe vendimet strategjike të udhëheqësve gjatë një periudhe delikate për Kosovën, ndërsa procesi gjyqësor për ish-presidentin Hashim Thaçi vazhdon. Kjo ndihmon në kuptimin më të mirë të sfidave që përballeshin ata që u angazhuan në luftën për liri dhe përkushtimin e tyre në ruajtjen e burimeve për nevoja themelore.
