Në një çift ndeshjesh miqësore gjatë muajit tetor, ekipi i Mauricio Pochettino tregon se ka një sistem të besueshëm që mund të çojë në sukses në Kupën e Botës. Një nga pjesët më inkurajuese ishte se pas largimit të Christian Pulisic, i cili u dëmtua në këmbë, ekipi i SHBA-së nuk u dorëzua. Tradicionalisht, U.S. Men’s National Team ka mbajtur shpresat e saj tek ylli i saj, Pulisic, duke besuar se ai është çelësi për fitore. Megjithatë, pas daljes së tij nga lojta në minutën e 31-të, ekipi arriti të shënojë në minutën e 33-të dhe përsëri në minutën e 52-të, duke e mposhtur komodisht kundërshtarin.
Kjo performancë themelore sugjeron se ekipi ka bërë përparim dhe se përvoja e mëparshme e humbjeve në situata të ngjashme nuk e ndali këtë herë. Ekipi U.S. ka një histori të gjatë që tregon se në momente të tilla historikisht ka përfunduar me disfatë, por kësaj rradhe, performanca e tyre ofroi një shpresë të fortë.
Ndryshimi taktik dhe fleksibiliteti në formacion luan një rol të rëndësishëm në këtë transformim. Një nga faktorët kryesorë ishte motivimi dhe “shpirti luftarak” që duket se ka reflektuar përmirësimin e ekipit. Pavarësisht nga mungesa e Pulisic, ata demonstruan se mund të jenë konkurrues dhe të krijojnë mundësi për të fituar.
Këto ndeshje miqësore tregojnë se ekipi ka një sistem që funksionon, dhe ky është një lajm i shkëlqyer për tifozët dhe për të ardhmen e futbollit amerikan. Me suksesin e arritur në këto ndeshje, SHBA mund të ketë shpresa të mëdha për performancën e saj në Kupën e Botës. Kjo situatë krijon besim që, nëse vazhdojnë të zhvillohen dhe të rrisin lojën e tyre, mund të arrijnë rezultate pozitive dhe të krijojnë një vend në skenën ndërkombëtare të futbollit.
