Në një mëngjes diellor gushti në Gjenevë, artisti dhe aktivisti kanadez Benjamin Von Wong shfaqi një skulpturë gjigante, e quajtur ‘Ngarkesa e Menduesit’. Kjo vepër, e krijuar nga plastika e ricikluar, paraqet një figurë që ngjason me Menduesin e Rodin, e cila mbajnë në duar një fëmijë dhe një shishe të shtrydhur, ndërsa nën këmbë, Næna Tokë rrethoheshin nga një spirale ADN-je. Ky projekt është një shprehje e ndjenjave të fajit dhe një paralajmërim për krizën mjedisore.
Pas një karriere fillestare në inxhinierinë minerare, Von Wong e ndryshoi kursin drejt artit dhe aktivizmit mjedisor. Ai filloi të krijonte instalacione që kombinojnë artin me natyrën dhe mesazhet mjedisore. Vepra e tij e fundit në Gjenevë, e cila u mbush çdo ditë me mbetje nga vullnetarët, simbolizon koston e mosveprimit, duke e bërë një reflektim të mbledhjeve politike që shpesh nuk arrijnë marrëveshje.
Në një kohë kur shqetësimet mjedisore duket se janë zbehur nga lufta dhe kriza ekonomike, Von Wong beson se arti mund të ndikojë në ndihmën e krijimit të një ndjenje të urgjencës për të vepruar. Ai thekson se plastika është vetëm një pjesë e një problemi më të madh global, duke kërkuar një ndryshim sistemik përmes ndikimit emocional që arti mund të ketë.
Von Wong e sheh veten jo si një artist të zakonshëm, por si një dirigjent që koordinon ide dhe burime për të sjellë një mesazh të fuqishëm. Ai nënvizon se skulpturat e tij shërbejnë si monumente për kohën tonë, duke na kujtuar se çfarë kemi humbur dhe çfarë mund të humbasim në të ardhmen. Ai përfundon duke thënë se e ardhmja kërkon angazhim individual nga të gjithë, duke e bërë çdo veprim të vlefshëm për ruajtjen e planetit tonë. Kjo qasje, e cila kthen plehrat në art, veçanërisht thekson rëndësinë e kujtesës në përballjen me krizën mjedisore.
