Nuk ka asnjë entuziazëm ndërsa kamera kalon. Fëmijët mezi shikojnë. Çfarë mund ta habisë një fëmijë që jeton midis të vdekurve, atyre që po vdesin, atyre që presin të vdesin? Uria i ka lodhur.
Ata presin në radhë për racione të pakta ose për asnjë racion. Janë mësuar me kolegun tim dhe kamerën e tij, që filmon për BBC-në.
Ai është dëshmitar i urisë së tyre, i vdekjes së tyre.
Për 19 muaj luftë, dhe tani nën një ofensivë të ripërtërirë izraelite, ky kameraman ka dëgjuar britmat e dhimbshme të të mbijetuarve në oborret e spitaleve.
Ata janë në mendjen e tij, ditë e natë.
Këtë mëngjes ai është nisur për të gjetur Siwar Ashour, një vajzë pesëmuajshe, trupi i dobësuar dhe e qara e rraskapitur e së cilës në spitalin Nasser në Khan Younis e preku shumë, kur po filmonte atje në fillim të këtij muaji.
Ajo peshonte pak më shumë se 2 kg. Një vajzë pesë muajshe duhet të jetë rreth 6 kg ose më shumë.
Siwar ka dalë nga spitali që atëherë dhe tani është në shtëpi.
Ai gjen një kasolle me një dhomë gjumi, hyrja e së cilës është mbuluar nga një perde gri dhe e zezë me motive lulesh.
Brenda ka tre dyshekë, një komodinë dhe një pasqyrë që reflekton rrezet e diellit në dysheme. Aty ndodhet Siwar, nëna e saj Najwa dhe gjyshja e saj, Reem.
Siwar është e qetë. Në kushtet e luftës dhe bllokadës izraelite ndaj mbërritjeve të ndihmave, ka një mungesë të madhe të formulës së qumështit që ajo ka nevojë.
Najwa, 23 vjeç, shpjegon se gjendja e saj u stabilizua kur ishte në spitalin Nasser, kështu që mjekët e nxorën nga spitali disa ditë më parë.
Tani që është në shtëpi, ajo thotë se pesha e foshnjës ka filluar të bjerë përsëri.
“Mjekët më thanë se Siwar është përmirësuar dhe është më mirë se më parë, por mendoj se është ende e dobët dhe nuk është përmirësuar shumë.”
Mizat kërcejnë para fytyrës së Siwarit. “Situata është shumë e tmerrshme”, thotë Najwa, “insektet vijnë drejt saj, duhet ta mbuloj me një shall që të mos e prekë asgjë”.
Siëwar ka jetuar me tingujt e luftës që nga nëntori i kaluar, kur lindi. Artileria, raketat, bombat që binin, të largëta dhe të afërta.
Të shtënat, tehet e dronëve izraelitë që vërtiteshin sipër kokës.
Najwa shpjegon: “Ajo i kupton këto gjëra. Zhurma e tankeve, avionëve luftarakë dhe raketave është kaq e lartë dhe ato janë afër nesh. Kur Siwar i dëgjon këto tinguj, ajo trembet dhe qan. Nëse është duke fjetur, zgjohet e trembur dhe duke qarë.”
Mjekët në Gaza thonë se shumë nëna të reja raportojnë se nuk janë në gjendje t’i ushqejnë me gji foshnjat e tyre për shkak të mungesës së të ushqyerit. Problemi më urgjent është ushqimi dhe uji i pastër.
Najwa vetë ishte e kequshqyer kur lindi Siwar. Ajo dhe nëna e saj Reem ende e kanë të vështirë të gjejnë diçka për të ngrënë.
“Në rastin tonë, nuk mund të sigurojmë qumësht ose pelena për shkak të çmimeve dhe mbylljes së kufirit.”
Më 22 maj, organi ushtarak izraelit Cogat tha se nuk kishte mungesë ushqimi në Gaza. Ai tha se “sasi të konsiderueshme ushqimi për fëmijë dhe mielli për furrat e bukës” ishin sjellë në enklavë ditët e fundit.
Agjencia ka këmbëngulur vazhdimisht se Hamasi vjedh ndihmat, ndërsa qeveria izraelite thotë se lufta do të vazhdojë derisa Hamasi të shkatërrohet dhe pengjet izraelite të mbajtura në Gaza të lirohen.
Sipas kryeministrit Benjamin Netanyahu, 20 pengje të kapura nga Hamasi në sulmet e 7 tetorit 2023 besohet se janë gjallë dhe deri në 30 të tjerë kanë vdekur.
Agjencitë e ndihmës, Kombet e Bashkuara dhe shumë qeveri të huaja, përfshirë Britaninë, e hedhin poshtë komentin e Cogat se nuk ka mungesë ushqimesh. Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, ka folur gjithashtu për njerëz që “vdesin nga uria” në Gaza.
Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Antonio Guterres, e përshkroi sasinë e ndihmës që Izraeli ka lejuar në Gaza si “një pikë në oqean”.
Ai tha se palestinezët po “përjetonin atë që mund të jetë faza më mizore e këtij konflikti” me furnizime të kufizuara të karburantit, strehimit, gazit për gatim dhe furnizimeve për pastrim.
Sipas OKB-së, 80% e Gazës tani është përcaktuar ose si një zonë e militarizuar izraelite ose një vend ku njerëzve u është urdhëruar të largohen.
“Njeriu nuk mendon për të ardhmen ose të kaluarën”, thotë Najwa.
Ekziston vetëm momenti i tashëm dhe si ta mbijetosh atë.
