Në burgun e Bollate, një skenë e pazakontë zhvillohet çdo fundjavë, ku të rinjtë rreshtohen pas një dritareje për të dëgjuar ndeshjet e futbollit. Kjo situatë sjell kujtime të kohëve kur radio ishte e vetmja mënyrë për të ndjekur garat e Serie A dhe Kupës së Kampioneve. Djemtë, të ndarë në grupe, bashkohen për të jetuar emocionet e sfidave të preferuara, duke e bërë këtë përvojë një formë largimi nga rutina e jetës së përditshme të burgut.
Korridori i gjatë, ndriçuar nga një dritë e zbehtë, krijon ambientin e duhur për të imituar atmosferën e stadiumeve, duke u shndërruar në një vend ideal për të ndarë pasionin për futbollin. Djemtë e Bollate përjetojnë ndeshjet duke e përdorur imagjinatën e tyre, duke menduar se janë të pranishëm në fushë, duke dëgjuar me vëmendje komentatorët që sjellin emocione dhe pasion. Fjalët bëhen fuqia që i lidh ata në një mënyrë unike, pavarësisht pasigurisë dhe rrethanave të jetës së tyre.
Ndërsa dëgjojnë ndeshjet, ata krijojnë lidhje me historitë e futbollistëve, duke u identifikuar me sukseset dhe sfidat e tyre. Diskutimet mbi formacionet dhe strategjitë bëjnë që kjo aktivitete të shndërrohet në një mundësi edukimi, duke u bërë një mjet bashkimi për djemtë e ndryshëm, të cilët për krahasim janë përfaqësues të skuadrave rivalizuese si Milan dhe Inter.
Ndeshja e ardhshme e derbit të qytetit është më shumë se një thjeshtë një ngjarje sportive; është një mundësi për t’u ndier të gjallë, për të shpresuar dhe për të ëndërruar për jetën jashtë. Dënuar për një periudhë të gjatë, djemtë dhe futbolli bëjnë që koha të kalojë në mënyrë më të lehtë, duke i ndihmuar ata të përballen me realitetin e tyre.
Kështu, radio në Bollate shndërrohet në një simbol të lirisë dhe shpresës, duke u ofruar të burgosurve një orë e gjysmë për të ëndërruar San Siron dhe për të rikujtuar momentet e kaluara, përmes zërit të një komentatori që përshkruan gola që ata ndoshta kurrë nuk do t’i përjetojnë në jetën e tyre.











