Santiago de Compostela, qyteti spanjoll i njohur për rrugën e pelegrinazhit drejt varrit të Shën Jakobit, po përballet me një krizë të rëndë të turistëve. Pavarësisht nga përpjekjet e shoqatave lokale për të edukuar vizitorët mbi etikën e sjelljes në qytet, si zvogëlimi i zhurmës dhe respektimi i rregullave të qarkullimit, shumë vizitorë duket se nuk e respektojnë këtë udhëzues. Numri i turistëve që ndjekin “Camino de Santiago” ka arritur rekorde, duke tejkaluar pesëfishin e popullsisë lokale, çka ka çuar në një deformim të jetës së përditshme dhe pakësim të numrit të banorëve.
Popullariteti i rrugës ka shtuar ndjeshëm numrin e vizitorëve pas pandemisë, duke zgjeruar kështu ndjeshëm ndikimin e turizmit. Ndërsa shumë lokale janë zëvendësuar me biznese të orientuara nga turizmi, banorët vendas ndjehen të përjashtuar. Shpesh dëshira e turizmit solli rritjen e çmimeve të qirave për 44% brenda pesë viteve, duke i detyruar ata që të largohen ose të gjejnë zgjidhje të vështira për të mbijetuar. Mënyra e jetesës së banorëve ka ndryshuar ndjeshëm, me pak lokale, si dyqane ushqimore ose dyqane të tjera, që i kanë mbijetuar kësaj vale turistike.
Përpjekjet e qytetit për të menaxhuar situatën përfshijnë ndalimin e akomodimeve turistike në qendrën historike, por kjo ka sjellë reagime të ndryshme mes banorëve. Disa shprehen të ndarë mbi ndikimin e turizmit, me një tentativë për t’i dhënë fund kësaj forme të turizmit, ndonëse masa nuk duket se kanë ndikuar ndjeshëm. Të anketuarit tregojnë se madje edhe vetë pelegrinët janë të shqetësuar për humbjen e spiritualitetit në rrugën e tyre, duke vërejtur se turizmi masiv ka krijuar një atmosferë jo të favorshme për qëllimet origjinale të këtij udhëtimi.
Në përfundim, Santiago de Compostela përballet me dilema të mëdha mes ruajtjes së identitetit të saj dhe menaxhimit të turizmit të tepruar. Duket se krijimi i një balanci mes të dyjave është thelbësor për të ardhmen e këtij qyteti të rëndësishëm historik dhe kulturor.
