Lufta në Kosovë, veçanërisht pas Masakrës së Reçakut, e la një dëshmi të trishtueshme për krimet e luftës që ndodhën nga forcat serbe ndaj popullsisë shqiptare. Kjo ngjarje e vitit 1999 shërbeu si një zgjim për komunitetin ndërkombëtar, duke zbuluar dëshmira të tmerrshme të pastrimeve etnike. Hysni Gucati nga Organizata e Veteranëve të Luftës theksoi se mbi 460 masakra u përjetuan nga shqiptarët, me Gjakovën dhe Prizrenin që ishin epiqendra e dhunës, ku mijëra burra dhe civile u vranë e u zhdukën.
Të dhënat e Komisionit të Kombeve të Bashkuara dhe Qeverisë së Kosovës tregojnë se mbi 13,500 shqiptarë u vranë ose u zhdukën, ndërsa tretmanet mizore dhe përdhunimet e 20,000 grave ishin pjesë e një skeme të gjerë terrori. Politologu Enver Bytyci citon shifra dramatike, si 1,492 fëmijë të masakruar dhe 3,600 shqiptarë të zhdukur, duke nxjerrë në pah dështimin e drejtësisë për këto krime.
Në vend që të mbahet përgjegjësi për këto krime, Serbija, pa armë, po përpiqet të deformojë historinë përmes një gjykate speciale në Hagë, ku ish-komandantët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) si Hashim Thaçi dhe Jakup Krasniqi janë të akuzuar. Gucati është skeptic ndaj mundësisë për drejtësi, duke arsyetuar se këto akuza janë të manipuluara dhe me prova të rreme të mbështetura nga shërbimi sekret serb.
Akuzat për ekzistencën e “shtëpisë së verdhë”, një pretendim skandaloz për transplantim organesh, janë zbuluar si një farsë, të fabrikuara për të dëmtuar imazhin e UÇK-së. Diskutimet për të kaluarën dhe dhunën e saj janë kthyer në një luftë për narrativë, ku viktimat transformohen në kriminelë. Kjo situatë shpreh vështirësitë e përballjes me historinë dhe sfidat që vazhdojnë të përballen shqiptarët e Kosovës për të rikuperuar dinjitetin e tyre pas një historie të dhimbshme.
