Ardit Mancaku, i cili u braktis nga familja për shkak të nanizmit, kishte vetëm 12 vjet kur e takoi Nënë Terezën për herë të parë në jetimoren e Shkodrës. Ai i kërkoi ndihmë për të blerë një palë këmbë të reja që të mund të ecte dhe të luante si shokët e tij. Nënë Tereza, e njohur për dashurinë e saj ndaj fëmijëve në nevojë, vendosi ta ndihmojë atë duke e dërguar në një spital në Itali, ku Arditi iu nënshtrua 18 operacioneve gjatë dy viteve.
Pas operacioneve, kur e pa Nënë Terezën duke ecur, Arditi i shprehu falënderimet e tij dhe theksoi se ajo i kishte dhënë një jetë të dytë, pa të cilën do të ishte në karrocë për tërë jetën. Kjo histori emocionuese u ndanë me të pranishmit në një aktivitet që shënonte 9-vjetorin e shenjtërimit të Nënë Terezës, ku u organizua gjithashtu një ekspozitë mbi veprimtarinë e saj humanitare.
Dokumentet e arkivave tregojnë përpjekjet e Nënë Terezës për të ardhur në Shqipëri, përpjekje që u refuzuan disa herë nga regjimi i asaj kohe. Shkrimtari Ismail Kadare dërgoi një informacion tek autoritetet për qeverinë shqiptare gjatë një vizite te arbëreshët e Italisë, duke theksuar qëllimin humanitar të Nënë Terezës për vendin e tij. Këto dokumente janë të vlefshme sepse pasqyrojnë pengesat që ajo përballi për të realizuar misionin e saj.
Përfundimisht, Nënë Tereza arriti të vizitojë Shqipërinë në vitin 1989, ku shkroi një letër duke theksuar besën e saj për të sjellë dashuri dhe paqe mbi botë. Ajo u shenjtërua nga Papa Françesku më 5 shtator 2016, duke u njohur si një grua që nga një komb i vogël bëri një mision global, duke fituar dashurinë e të gjithë njerëzve.
