“Disa dashuri nuk mbarojnë kurrë” është një frazë e njohur nga Antonello Venditti në këngën “Amici mai”, e cila pasqyron ndjenjat e tifozëve të Milanit për rikthimin e Thiago Silva në “San Siro”. Pas largimit të tij në verën e 2012, tifozët e kuqezinjve e përjetuan këtë largim si një goditje të rëndë, pasi ai ishte jo vetëm një mbrojtës i shkëlqyer, por gjithashtu simbol i profesionalizmit dhe shpirtit të klubit.
Sot, 13 vite më vonë, mendimi për rikthimin e Silva-s duket më realist se kurrë. Milan përballet me nevojën urgjente për përforcime në repartin defensiv, dhe Silva, megjithëse më i moshuar, është parë si një aset i vlefshëm. Drejtuesit e klubit janë të vetëdijshëm për nevojat e skuadrës dhe kanë vendosur të shikojnë mundësi me përvojë, duke nxjerrë në pah thatësinë e pasigurisë dhe mungesën e stabilitetit në mbrojtje.
Një tjetër element në këtë dinamikë është blerja e David Odogu, një talent i lindur në 2006. Megjithëse pritej që ai të kontribuonte menjëherë, performancat e tij deri më tani nuk kanë qenë në nivelin e dëshiruar. Si rezultat, pritet që ai të huazohet në janar për të fituar përvojë dhe më shumë minuta loje, për t’u vlerësuar më mirë në verë.
Tani, tifozët e Milanit shpresojnë më shumë se kurrë që historia e dashurisë mes klubit dhe Thiago Silva-s do të rikthehet. Ky rikthim do të ishte jo vetëm një kthim i një lojtari të nivelit të lartë, por gjithashtu do të sillte një ndjenjë për unifikim dhe identitet për tifozët. Në fund të ditës, dashuria për klubin dhe lojtarët e saj vazhdon të jetë e fortë, pasi tifozët presin me padurim një rikthim të tillë, duke besuar se disa histori kthehen aty ku kanë filluar.
