Të gjitha filloi si një turne invitacional kur Federata Ndërkombëtare e Futbollit (FIFA) shfrytëzoi përvjetorin e njëqindtë të pavarësisë së Uruguajit dhe zgjodhi këtë komb për të organizuar Kupën e Parë Botërore nga 13 deri më 30 korrik 1930. Në atë kohë, La Celeste ishin në qendër të vëmendjes si një fuqi globale e futbollit, duke fituar medaljen e artë në futboll në Lojërat Olimpike të vitit 1924 dhe 1928. Turneu përfshinte 13 skuadra, nga të cilat 7 ishin nga Amerika e Jugut, 4 nga Europa dhe 2 nga Amerika e Veriut. Megjithatë, shumë vende evropiane nguruan të merrnin pjesë për shkak të kostove të larta dhe kohëzgjatjes së udhëtimit me anijen, por Franca, Belgjika, Rumania dhe Jugosllavia arritën të ultrojnë këtë udhëtim.
Kupa e Parë Botërore u fitua nga Uruguaji në vitin 1930, duke shënuar fillimin e një konkurrencë prestigjioze globale në futboll. Ky turne jo vetëm që demonstroi talentin ndërkombëtar në futboll, por gjithashtu vendosi një precedent për atë që do të bëhej një spektakël sportiv botëror. Fitorja në shtëpi ishte një simbol krenarie kombëtare dhe forcoi statusin e Uruguajit si një nga gigantët e hershëm të futbollit. 31 korriku u shpall një festë kombëtare në vend për të nderuar këtë fitore historike.
Ndeshja finale u zhvillua më 30 korrik 1930 në Estadio Centenario në Montevideo, i cili kishte një kapacitet prej 93,000 vendeve. Në një ndeshje të zjarrtë midis dy rivalëve intensivë të Amerikës së Jugut, Pablo Dorado e çoi Uruguajin përpara, por Carlos Peucelle barazoi shpejt për Argjentinën. Guillermo Stabile i dha Argjentinës një udhëheqje 2-1 përpara pushimit. Megjithatë, Uruguaji organizoi një rikthim në pjesën e dytë. Pedro Cea barazoi rezultatin dhe Santos Iriarte e çoi atë në kryesim. Me një performancë të fortë mbrojtëse, Hector Castro vulosi fitoren 4-2 vetëm një minutë para fundit, duke siguruar trofeun për Uruguajin. Kjo ishte gjithashtu një rikthim i ndeshjes për medalen e artë olimpike të vitit 1928, ku Uruguaji fitoi gjithashtu.
