Korça, e njohur si “Parisi i Vogël”, sot shfaqet bosh dhe e heshtur në këtë fotografi. Rrugët, që dikur ishin të mbushura me zëra e lëvizje, tani duket se kanë harruar zhurmën e qytetit. Nuk ka më ato fytyra që përshëndesnin me ngrohtësi, as fëmijët që luanin buzë trotuarit, as tregtarët që qeshnin në dyqanet e tyre.
Eksodi ka marrë me vete shpirtin e qytetit. Banorët, të detyruar nga mungesa e mundësive dhe sfidat e përditshme, janë shpërndarë nëpër glob në kërkim të një jete më të mirë. Ata kanë lënë pas jo vetëm rrugët, por edhe ëndrrat dhe kujtimet e një kohe tjetër.
Në vend të tyre kanë mbetur vetëm 11 deputetë që përfaqësojnë qytetin, por për fat të keq, ata nuk janë përfaqësues të zëshëm të interesave të banorëve, por më shumë të interesuar për rrogat dhe përfitimet personale.
Fatkeqësisht duket se ka ardhur koha të themi: Korça na ishte dikur një qytet me shpirt, me art, me kulturë dhe me zemër. Sot, ajo është vetëm një hije e asaj që ishte, duke na kujtuar se çfarë humbim kur braktisim rrënjët tona.
