Libri i fundit i Lea Ypit është një homazh për gjyshen e saj dhe pasqyron historinë dhe fatin e shqiptarëve në përgjithësi. Ai paraqet një “sofër” simbolike, e cila përfshin njerëz të apasionuar pas letrave dhe identitetit shqiptar, duke krijuar një atmosferë ku përvoja, kultura dhe aspiratat e popullit shqiptar ndihen dhe shprehen.
Romanin e Ypit e karakterizon një thellësi emocionale dhe pasqyrë të gjallë të transformimeve shoqërore dhe politike që kanë prekur Shqipërinë gjatë dekadave. Një mori ngjarjesh, zëra dhe imazhesh së bashku krijojnë një mozaik të pasur, ku çfarëdo që ndodhi brenda shoqërisë shqiptare merr formë dhe rëndësi.
Autori përdor një gjuhë të pasur dhe simbolike, ku përmes tingujve dhe erave të skenave përshkruan periudha nga më të rëndësishmet, dhe duket se çdo detaj i sjell jashtëzakonshëm në jetë. Përmes atmosferës që ai krijon, lexuesi ndjehet pjesë e këtij universi të ndërlikuar dhe të pasur emocionalisht.
Me një stil narrativ tërheqës dhe një lloj epike, romani i Ypit shpreh kërkesat për dinjitet dhe mirëkuptim në një shoqëri në zhvillim, duke ofruar gjithashtu një reflektim mbi njerëzimin në përgjithësi. Pjesëve sentimentale u jep një rëndësi gjigante, duke bërë që lexuesi të përjetojë pasionet dhe ëndrrat e njerëzve të zakonshëm.
Lea Ypi, e cila është më shumë se një shkrimtare, përfaqëson një frymë të lirë dhe revolucionare, duke e shfaqur Shqipërinë në një dritë të re. Ajo është një avokate e mendimit të hapur dhe krijues i një bote ku individët mund të shprehen.
Ky libër, i cili është përkthyer në anglisht dhe pritet të vijë në shqip, është një testament për përdorimin e letërsisë si një mjet për të ndihmuar në ruajtjen e identitetit dhe shpirtit shqiptar. Kjo veprimtari e Lea Ypit është një thirrje për të gjithë ata që ndjekin rrugën e progresit dhe liberacionit.
