Në botën e futbollit, ka disa persona që shpesh shprehin pakënaqësi për ndeshjet ndërkombëtare. Kaveh Solhekol nga Sky Sports është njëri prej tyre, duke e quajtur këtë periudhë si të mërzitshme për tifozët. Megjithatë, ata që mendojnë kështu janë ndoshta të kufizuar në përceptimin e tyre, sepse asgjë këtë vit nuk e ka përballuar emocionin e ndeshjeve ndërkombëtare të nëntorit.
Irlanda fitoi një vend në play-off-in e UEFA-s, duke mposhtur Portugalinë në Dublin dhe më pas duke bërë histori me një gol të fundit nga Troy Parrott që siguroi fitoren përballë Hungarisë. Emocionet e tij ishin të papërshkrueshme, duke thënë se ishte një natë që nuk do ta harronte asnjëherë. Po ashtu, Andy Robertson i Skocisë, i emocionuar për shokun e tij Jota, theksoi se kjo ishte një arritje e madhe për vendin e tij që për herë të parë prej vitit 1998, po kualifikohej për Kupën e Botës.
Fitorja e Haitit është tjetër histori emocionuese, pasi ekipi për herë të dytë në histori ka arritur të kualifikohet për Kupën e Botës, edhe pse trajneri nuk mundi të ishte në vendin e tij për shkak të konflikteve. “Është fantastike për Haitin që jemi sërish në skenën më të madhe të futbollit,” tha ai.
Një ngjarje tjetër e veçantë ishte kualifikimi i Curacao-s, që me një barazim 0-0 ndaj Jamajkës, u bë kombi më i vogël ndonjëherë që arrin në finalet e Kupës së Botës. Kenji Gorre shprehu emocionet e tij duke thënë se ishte një arritje e pabesueshme për një popullsi të vogël.
Për shumicën e atyre që luajnë ose ndjekin futbollin, Kupa e Botës mbetet qëllimi suprem. Kjo është ajo që i motivon yjet e futbollit si Messi dhe Ronaldo, të vazhdojnë të luajnë për vendet e tyre. Pra, për milioan e miliona tifozë, futbolli ndërkombëtar është më shumë se një kënaqësi – është një ndjenjë krenarie dhe një arsye për t’u emocionuar. Parrott e formuloi perfekt kur tha: “Kjo është arsyeja pse luajmë futboll.”










