Sot, bota e tenisit përjeton një humbje të madhe pas ndarjes nga jeta të Nicola Pietrangelit, një prej figurave më të spikatura të sportit italian, në moshën 92-vjeçare. Ai la pas një trashëgimi të jashtëzakonshme, duke qenë i vetmi italian i pranuar në Sallën e Famës së Tenisit Botëror dhe lojtari i parë italian që fitoi një Grand Slam. Triumfet e tij përfshijnë dy fitore në Roland Garros në vitet 1959 dhe 1960, periudhë kur u rendit i treti në botë.
Gjatë karrierës së tij, Pietrangeli arriti të fitojë gjithsej 48 tituj, përfshirë dy herë Italian Open dhe medaljen e artë në Lojërat Mesdhetare të Napolit në vitin 1963. Ai gjithashtu mori medaljen e bronztë në dyshe në të njëjtat lojëra, si dhe një tjetër medalje të bronztë në turneun ekspozues gjatë Lojërave Olimpike në Meksik. Pietrangeli mbetet një figurë e shquar në historinë e Kupës Davis, me rekorde për numrin total të ndeshjeve të luajtura (164), fitore në teke (78) dhe në dyshe (42). Partneriteti i tij me Orlando Sirolan është i njohur si më i suksesshmi në këtë kompeticion.
Në vitin 1976, ai udhëhoqi Italinë drejt fitimit të Kupës Davis si kapiten. Karriera e tij e suksesshme shoqërohej nga një karakter joval, shpesh plot humor. Ai shkruante se ndjenja e tij për stërvitjen dhe qasja për të shijuar jetën ishin balancuar gjerë-gjerë.
Megjithatë, vitet e fundit të jetës së tij u shoqëruan me dhimbje personale, sidomos pas vdekjes së djalit të tij të vogël, Giorgio, një humbje e cila e preku thellë. Ai shprehte dëshirën që funerali i tij të mbahej në stadiumin që mban emrin e tij në Foro Italico, duke treguar një ironi të hidhur për jetën dhe vdekjen e tij.
Pietrangeli do të kujtohet jo vetëm për arritjet e tij sportive, por gjithashtu për karakterin e tij të veçantë dhe për jetën plot ngjyra dhe sfida që kaloi.
