Stela Rustemaj, një artiste me 16 vjet përvojë në pikturë, përdor trupin e saj si instrument për të shprehur emocione dhe për të ilustruar botën e saj të brendshme. Ajo e përshkruan procesin e pikturimit si një dialog mes mendjes dhe trupit, ku trupi saj lëviz intuitivisht për të shprehur ndjenjat më të thella. Artin e saj e sheh si një mjet që komunikon pa fjalë, e cila pasqyron një lloj ndjesie të sinqertë dhe të paanshme.
Rustemaj ka një skepticizëm fillestar mbi si do të pritej metoda e saj e të pikturuarit, por është përballur me reagime pozitive nga publiku. Ajo dëshiron që shikuesit të shohin përtej veprave të saj, duke u lidhur me emocionet e tyre personale. Një aspekt tjetër i rëndësishëm për të është liria e brendshme që përpiqet të shprehë nëpërmjet pikturave, duke e pranuar veten me dritën dhe errësirën e saj.
Ajo shprehet se nuk ka pendime për veprat që ka shitur, përveç një, e cila ka një lidhje shpirtërore me të dhe përfaqëson një periudhë delikate të jetës së saj. Rustemaj thekson se identifikimi me veprën e saj është një arritje e madhe, dhe pas pesë vjetësh që ka shndërruar pasionin e saj në profesion, ndjehet e bekuar kur njerëzit e njohin artin e saj.
Pavarësisht se është autodidakte, ajo nuk e ka ndjerë vetëkritikën për këtë fakt, duke thënë se arti është shumë personal dhe publiku gjen veten te pikturat e saj. Ajo ndjen se arti vlerësohet mjaft në Shqipëri, pasi ka klientë të cilët kthehen për të blerë pikturat e saj.
Rituali i saj para krijimit përfshin muzikën dhe ndërsa inspirimi vjen nga dinamika njerëzore dhe përditshmëria, ajo vazhdon të bëjë rritje të përbashkët me artin e saj, duke u nxjerrë vazhdimisht në pah emocionet që e karakterizojnë si artiste.
