James Beattie, ish-lojtar ndërkombëtar i Anglisë, ka ndarë përvojën e tij nga faza e tij e para me ekipin kombëtar gjatë gjeneratës së famshme të “Tre Luanëve”. Ai përshkruan se ekipi ishte shumë i papërshkueshëm dhe nuk ofronte një klimë miqësore për të rinjtë. Pas thirrjes së tij për herë të parë në vitin 2003, ai ishte në kulmin e karrierës së tij me Southamptonin dhe priste një mirëseardhje nga shokët e ekipit. Megjithatë, vetëm katër lojtarë kishin ndërmend të prezantoheshin ndaj tij.
Beattie shpreh zhgënjimin për mënyrën se si u ndje në grup, duke treguar se ndjenja e izolimit dhe mungesa e përkrahjes ishin të forta. Kjo atmosferë, sipas tij, ndihmoi në krijimin e një klime të tensionuar, ku çdo lojtar ndihej më shumë si një rival sesa si një koleg. Ai thekson se ishte një periudhë e vështirë, sidomos për dikë që sapo po fillonte karrierën e tij me kombëtaren.
Ish-anëtari i ekipit kombëtar nënvizon rëndësinë e krijimit të një ambienti mbështetës për lojtarët e rinj, për të çuar përpara performancën dhe moralin e ekipit. Ky njëlloj dinamike në grupin e ekipit kombëtar në atë kohë është një mësim që mund të vlejë për ekipet e tanishme.
Beattie gjithashtu reflekton mbi faktin se pavarësisht këtyre sfidave, ai e ndjeu si një arritje të madhe thirrjen për të luajtur për vendin e tij, duke theksuar se ishte një ëndërr për çdo lojtar. Megjithatë, përvoja e tij e parë me ekipin e parë mbetet në kujtesë si një periudhë ku ndjeu mungesën e camaraderie dhe shpreson që brezat e ardhshëm të kenë mundësinë të përjetojnë diçka më pozitive.
Në përfundim, Beattie tregon se është thelbësore për ekipet që të ndihmojnë dhe mbështesin njëri-tjetrin, për të ndërtuar një atmosferë më tepër bashkëpunuese dhe më pak konkurruese. Kjo do të ndihmonte jo vetëm individët, por edhe ekipin në tërësi për të arritur sukses më të madh në skenën ndërkombëtare.
