Ketrin Gjocaj ka ndarë përvojat e saj të vështira nga periudha e saj në Gjermani gjatë viteve ’90 në emisionin “Se Luan Topi”. Ajo tregon se, megjithëse ishte e shoqëruar nga bashkëshorti dhe vajza, qëndrimi në Gjermani është ndjerë si një sakrificë e madhe. Pasi kishte një karrierë të dashur në Shqipëri, ajo e kishte të vështirë të pranonte qëndrimin pa punuar. “Shqipëria kishte probleme, por pasioni për profesionin tim ishte i palëkundur”, shprehet ajo, duke nënkuptuar se ndjenja e paaftësisë për të ushtruar profesionin e saj e bënte jetën në Gjermani të palumtur.
Pas gjashtë muajve, Gjoçaj vendosi të kthehet në Shqipëri, edhe pse familja e saj mbeti pas. Ajo e përshkruan momentin e ndarjes si të vështirë, veçanërisht duke u marrë me distancën nga vajza e saj, Rea. Kjo ndarje e thelloi ndjenjën e fajit në psikologjinë e saj, sidomos pas takimeve me Rean ku ajo e përqafonte me shumë dashuri. Ketrin shpreh shqetësimin se ndarja mund të ndikonte në marrëdhënien e saj me vajzën, megjithatë ajo shprehet se Rea është një fëmijë shumë i mirë dhe nuk e ka ndjerë distancën ashtu siç kishte frikësuar.
“Të jetosh larg fëmijës është shumë e vështirë dhe nuk mund të mësohesh kurrë me mungesën e tij,” thotë ajo, duke theksuar se ndarjet janë gjithmonë të dhimbshme. Gjoçaj gjithashtu përmend se përjetimet e ndara mes saj dhe ish-bashkëshortit janë ende presente, megjithatë raportet mes tyre janë përmirësuar me kalimin e kohës.
Kjo histori e Ketrin Gjocajt përfshin sfida emocionale për shkak të detyrimeve dhe distancës familjare, si dhe nevojën për të mbajtur lidhjet emocionale të forta pavarësisht pengesave. Kjo ndjeshmëri dhe vështirësi janë aspekte të rëndësishme që e formojnë personalitetin dhe marrëdhënien e saj me fëmijën.
