Arkeologët zbuluan një varr të vogël nën tokë pranë Iznikut, një qytet i njohur për Këshillin e Nicës në vitin 325. Ky varr besohet të datojë në shekullin e tretë, një periudhë kur kristianët përballeshin ende me përndjekje në Perandorinë Romake.
Fresku në varr paraqet një Jezus të ri, pa mjekër, i veshur me toga dhe duke mbajtur mbi supe një dhi. Kërkuesit thonë se shembuj të figurës së Dajës së Mirë në Anatoli janë të paktë, dhe se ky fresk është më i ruajturi i këtij lloji. Nëpër muret përreth imazhit, ndodhen figura të shpendëve, bimëve dhe portrete të figurave fisnike me shërbëtorë.
Përveç freskosit, gërmimet zbuluan gjithashtu mbetjet e pesë personave, përfshirë një foshnjë. Ky zbulim është veçanërisht i rëndësishëm për historinë e krishterimit dhe ofron një pasqyrë të çmuar për jetën e hershme të besimtarëve në këtë rajon.
Ekspertët besojnë se ky varrezë mund të ofrojë informacione të tjera të rëndësishme mbi praktikat religjioze dhe kulturore të kristianëve që jetonin nën persekutimin roman. Zbulimi i freskut dhe mbetjeve njerëzore përbën një kontribuim të rëndësishëm në studimin e historisë dhe artit të krishterë, duke hedhur dritë mbi një periudhë të errët dhe të vështirë për besimtarët.
Ky gjetje i rikthen vëmendjen historisë së krishterimit dhe rëndësisë së ikonografisë në zhvillimin e tij. Po ashtu, ai tregon se si besimtarët arritën të ruajnë dhe shpreheshin nëpërmjet artit, pavarësisht vështirësive me të cilat përballeshin. Gërmimi ka të ngjarë të vazhdojë dhe pritet që të sjellë më shumë zbërthime historike dhe kulturore, duke u bërë kështu një vend tërheqës për kërkuesit dhe historianët e ardhshëm që janë të interesuar në studimin e kohërave të hershme të krishterizmit.
