Hannah Hampton, portierja e Chelsea-t, shprehu habinë e saj pas marrjes së një çmimi të rëndësishëm, duke e quajtur atë një nder të papritur, sidomos duke parë performancën e lojtarëve të tjerë të nominuar. Ajo theksoi se momentet më të veçanta të vitit të saj ishin fitorja në Kampionatin Evropian me England dhe ndjesia e veshjes së fanellës së kombëtares, një emocion që nuk e merr për të dhënë. Ajo gjithashtu e lavdëroi sezonin e kaluar të Chelsea-t, ku ekipi fitoi tre tituj, një arritje që e quajti të merituar.
Hampton diskutoi gjithashtu për sfidat që hasin portieret femra, veçanërisht kritikat që kanë marrë në të shkuarën. Ajo e pranon se portierët përballen me një pozita të veçantë, ku shpesh ndihen vetëm, por gjithashtu ka kënaqësi për shkak të mundësisë për t’u bërë heronj. Ajo theksoi rëndësinë e qëllimeve personale dhe shprehu dëshirën për të arritur më shumë në futboll, duke theksuar se nuk duhet të lejonë mendimet negative të ndikojnë në karrierën e saj. Hampton e njeh kontributin e portiereve të mëparshme si Carly Telford, Karen Bardsley dhe Mary Earps, të cilat kanë ndihmuar në ndryshimin e perceptimit mbi portierët femra dhe po e forcojnë imazhin e këtij posti.
Trajnerja e Chelsea-t, Sonia Bompastor, e lavdëroi Hamptonin për performancën e saj si udhëheqëse në fushë dhe jashtë saj, duke e quajtur atë portieren më të mirë në botë. Ajo shprehu kënaqësinë për t’i dhënë çmimin Hamptonit, duke theksuar rëndësinë e saj për ekipin. Kjo ngjarje tregon jo vetëm suksesin individual të Hamptonit, por edhe progresin e futbollit femëror në përgjithësi, dhe përpjekjet e vazhdueshme për të ndryshuar perceptimet rreth rolit të portierëve femra.
